18 kwietnia, 2013

Jubileusz Pani profesor Anny Hajduk. Dostojnej Jubilatce życzenia złożył prezes ZNP Sławomir Broniarz


10 kwietnia wspaniały jubileusz – 90 rocznicę urodzin – obchodziła Honorowa Przewodnicząca Sekcji Emerytów i Rencistów naszego oddziału ZNP, Pani Anna Hajduk. Zarząd wolsztyńskiego Oddziału ZNP złożył Pani profesor życzenia już podczas uroczystości jaką zorganizowaliśmy z okazji Dnia Kobiet. Także wtedy Droga Jubilatka wyraziła wolę uczestniczenia w planowanej na 17 kwietnia konferencji, w której swój udział zapowiedział prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego Sławomir Broniarz. Niestety choroba uniemożliwiła Pani Annie uczestniczenie w tym ważnym dla całego oddziału wydarzeniu. Jednak prezes Broniarz nie zrezygnował z możliwości osobistego złożenia życzeń i po zakończeniu swojego wykładu, w towarzystwie prezesa wolsztyńskiego oddziału Sławomira Wieczorka i wiceprezesa Edwarda Laskowskiego, udał się do mieszkania Pani Anny Hajduk. Mimo choroby, Pani profesor przyjęła delegację z pogodnym uśmiechem na twarzy i nieukrywanym wzruszeniem. Dodać należy, że po złożeniu życzeń i chwili rozmowy z Jubilatką, prezes Broniarz był szczerze oczarowany postacią naszej Honorowej Przewodniczącej.

Poniżej publikujemy życiorys Pani prof. Anny Hajduk.

Urodzona 10 kwietnia 1923 w majątku Planta koło Iwanisk na Kielecczyźnie. Pochodzi z rodziny ziemiańskiej o kilkusetletniej tradycji. Ojciec, Stanisław Morawski, był bardzo dobrym gospodarzem oraz zasłużonym działaczem społecznym i katolickim. Mama, Olga z Duninów, urodziła trzynaścioro dzieci. Rodzice przekazali im gruntowne i wszechstronne wykształcenie.
Anna Hajduk spędziła w Plancie całe dzieciństwo i młodość (1923-1945). Naukę najpierw pobierała w domu (1926-1933), potem w Gimnazjum Sióstr Niepokalanek w Szymanowie pod Warszawą (1934) i w Nowym Sączu (1935-1939), a podczas II wojny światowej samodzielnie przygotowała się do matury, którą zdała w 1941 roku. Podczas okupacji niemieckiej tajnie nauczała swoje młodsze rodzeństwo i dzieci z Gimnazjum Handlowego w Iwaniskach, a oficjalnie uczyła dzieci z okolicznych folwarków. Wykazywała duże zdolności pedagogiczne. Poza tym, jako niewykwalifikowana pielęgniarka, niosła pomoc partyzantom z okolicznych lasów.
Po wojnie kontynuowała pracę w charakterze nauczycielki. Uczyła w Grębowie koło Tarnobrzega (1945-1947), w Kielcach (1947-1951) oraz w Liceum Ogólnokształcącym w Wolsztynie (1951-1977). W latach 1947-1950 studiowała eksternistycznie filologię romańską na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Za pracę zawodową i związkową (od 1945 roku aktywnie działała w Związku Nauczycieli Polskich) otrzymała wiele nagród, wyróżnień i odznaczeń. Została uhonorowana m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką ZNP, wpisem do Księgi Pamiątkowej Kuratorium Oświaty i Wychowania w Zielonej Górze "Zasłużeni dla Oświaty i Wychowania", Medalem "Zasłużona dla Powiatu Wolsztyńskiego" oraz medalem Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. 




Łączna liczba wyświetleń