Zaproszenie na zebranie Zarządu Oddziału ZNP w Wolsztynie

Członków Zarządu Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego w Wolsztynie oraz oddziałowej Komisji Rewizyjnej zapraszam na zebranie Zarządu.

Zebranie odbędzie się 14 grudnia 2016 o godz. 15.15 w Bibliotece Pedagogicznej w Wolsztynie

Prezes Oddziału

Sławomir Wieczorek 

Zapraszamy na "Spotkanie Mikołajkowe" Sekcji Emerytów i Rencistów

Zarząd oddziałowej Sekcji Emerytów i Rencistów zaprasza członków Sekcji na tradycyjne "Spotkanie Mikołajkowe".

Tym razem spotykamy się w Klubie "Bez Atu" w Wolsztyńskim Domu Kultury 

7 grudnia 2016 r.  o godz. 11.00

Przewodnicząca SEiR

Jolanta Witkowska

Co dalej z protestami?

Polecamy wywiad ze Sławomirem Broniarzem prezesem Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Wywiad dostępny Tutaj.

Podziękowania od Kol. Joanny Wąsali - prezes Okręgu Wlkp.

Koleżanki i Koledzy!

         W imieniu Zarządu Okręgu Wielkopolskiego ZNP gorąco dziękuję wszystkim, którzy w deszczowy, sobotni dzień uczestniczyli w Warszawie w manifestacji pod   hasłem „ NIE dla chaosu w szkole”. Dziękuję członkom Związku Nauczycielstwa Polskiego, a także niezrzeszonym w naszej organizacji pracownikom oświaty samorządowej i niepublicznej, rodzicom, przedstawicielom - samorządów, organizacji pozarządowych, ugrupowań politycznych, uczniom i absolwentom gimnazjów, sympatykom.

         Szczególne podziękowanie kieruję do organizatorów wyjazdu – wiceprezesów Zarządu Okręgu, prezesów oddziałów, koordynatorów autokarów i służby porządkowej. Wasze zaangażowanie przyczyniło się do sprawnego i godnego zamanifestowania sprzeciwu wobec planowanych zmian w oświacie, których negatywne skutki odczuwać będzie całe społeczeństwo.

         Dzięki Waszemu poświęceniu i zaangażowaniu manifestacja nasza stała się wielkim wydarzeniem w kraju i na świecie. Nie pomogą naprędce formułowane oszczerstwa i kłamliwe doniesienia niektórych mediów, nie pomogą zjadliwe komentarze pod adresem Związku Nauczycielstwa Polskiego i nauczycieli. Wszyscy widzieli, że w Polsce są tysiące, dziesiątki tysięcy ludzi, którzy nie zgadzają się na wprowadzaną w pośpiechu degradację polskiego systemu edukacji.

                                                                                          Joanna Wąsala

                                                                                          prezes Okręgu

2016-11-21 15:36:10

Nauczyciele nie rzucili polskiej flagi na kopiec kredy

Takie są fakty. Koniec, kropka - pisze Justyna Suchecka z „Gazety Wyborczej” na portalu Wyborcza.pl

Wbrew temu, co twierdzą narodowe i prawicowe media, nauczyciele nie rzucili polskiej flagi na kopiec kredy. Ale memem i stworzonym wokół niego mitem, w świecie, w którym mało kto weryfikuje informacje, można odwrócić uwagę od sedna problemu. A w sobotę był nim sprzeciw nauczycieli i rodziców przeciw niszczeniu edukacji – pisze Justyna Suchecka.

Tekst TUTAJ.

źródło: strona internetowa ZG ZNP

Podziękowanie dla uczestników manifestacji

Od: ZOW ZNP
Wysłane: 21 listopada 2016 10:08
Temat: Podziękowanie

Koleżanki, Koledzy!

Dziękujemy za zaangażowanie!

Dziękujemy wszystkim uczestnikom i uczestniczkom sobotniej manifestacji „NIE dla chaosu w szkole” 19 listopada br. oraz organizatorom wyjazdu do Warszawy!

Przyjechaliście z całej Polski, by  na ulicach stolicy pokazać sprzeciw wobec planowanej reformy oświaty. Razem z nami, pomimo fatalnej pogody - byli rodzice, absolwenci gimnazjów, samorządowcy, eksperci, przedstawiciele organizacji pozarządowych, szkół niepublicznych i społecznych.

Dziękujemy za mobilizację, sprawną organizację i ogromne zaangażowanie!

Nasza manifestacja była na tyle ważnym wydarzeniem, że teraz, niestety, spotykamy się z falą oszczerstw  pod adresem ZNP.

Jednym z nich jest sprawa kopca z kredy.

Stanowczo dementujemy doniesienia, że na kopcu z kredy, usypanym na zakończenie manifestacji, została umieszczona lub pozostawiona flaga państwowa RP.

Związek Nauczycielstwa Polskiego szanuje symbole narodowe i otacza je należytą czcią. Jako polscy nauczyciele jesteśmy przywiązani do symboli i tradycji narodowych i z oburzeniem przyjmujemy insynuacje, że mogliśmy potraktować je bez należnego im szacunku!

Na kopcu z kredy uczestnicy zostawiali również przygotowane przez siebie transparenty i banery na drzewcach (wykonane z papieru lub płótna), które zawierały nazwy likwidowanych gimnazjów.

Jeden z takich banerów, umieszczony na dwóch drzewcach, co widać na zdjęciu przywoływanym w mediach, został złożony na kopcu tuż przed zakończeniem manifestacji. Z uwagi na kolorystkę niesłusznie został uznany przez część dziennikarzy za flagę państwową!

W pobliżu kopca znajdowali się ochraniający manifestację funkcjonariusze policji (widoczni na zdjęciach), którzy z pewnością interweniowaliby, gdyby doszło do niewłaściwego zachowania ze strony uczestników protestu.

Drugim - porozumienie na rzecz oświaty z partiami.

W porozumieniu na rzecz oświaty, które jest od roku dostępne na stronie internetowej ZNP, nie ma słowa o gimnazjach. Jest za to mowa o utrzymaniu dotychczasowej struktury oświaty!

W 2015 r. ZNP zaproponował Polskiemu Stronnictwu Ludowemu, Platformie Obywatelskiej, Prawu i Sprawiedliwości, Nowoczesnej,  Kukiz’15, Zjednoczonej Lewicy oraz Partii Razem, podpisanie porozumienia na rzecz oświaty, które przewidywało zachowanie gimnazjów w ramach obowiązującej struktury szkolnej (punkt 2). Dwie ostatnie organizacje podpisały porozumienie.

Powtarzanie, że Związek w ubiegłym roku rzekomo podpisał porozumienie dotyczące likwidacji gimnazjów, jest nieprawdą. A dodatkowo w obecnej sytuacji, powtarzanie tego kłamstwa podważa zaufanie opinii publicznej do akcji protestacyjnej przeciwko reformie oświaty. Na bieżąco reagujemy na te kłamstwa i prosimy Was o to samo!

Koleżanki i Koledzy!

Jeszcze raz dziękujemy za zaangażowanie!

Naszą siłą jest siła naszej organizacji związkowej, która przetrwała niejeden trudny moment w swojej 111-letniej historii. 

Zarząd Główny Związku Nauczycielstwa Polskiego

PROTESTOWALIŚMY!

W minioną sobotę 43 nauczycieli i pracowników oświaty z powiatu wolsztyńskiego (w tym 3 osoby z gminy Przemęt, 6 osób z gminy Siedlec i 34 osoby z gminy Wolsztyn) uczestniczyło w wielkiej manifestacji „NIE dla chaosu w szkole”, która odbyła się w Warszawie.

Mimo niesprzyjającej pogody na manifestacji stawiło się około 50 tys. osób z całej Polski. Warto przy tym dodać, że wspomniana liczba uczestników jest bardzo rzetelna, bowiem tylko organizator, czyli Zarząd Główny Związku Nauczycielstwa Polskiego zna dokładną liczbę autokarów, które tego dnia przyjechały do Warszawy oraz dokładną liczbę osób, które za przyczyną poszczególnych oddziałów Związku, przyjechały w tych autokarach zaprotestować przeciwko nieracjonalnej, szkodliwej i niepotrzebnej reformie, jaką chce nam wszystkim zafundować rząd i pani minister Zalewska. Nic nie poradzimy na to, że niektóre z postronnych organizacji i instytucji potrafią liczyć tylko do 15 tys.(!)

Na placu Piłsudskiego znaleźliśmy się ok. pół godziny przed rozpoczęciem manifestacji. Już wtedy był tam ogromny tłum i dość trudno było nam dotrzeć do sektora, w którym stały inne oddziały z wielkopolskiego okręgu ZNP. Cały czas dojeżdżały kolejne autokary z różnych zakątków Polski. Nie wszystkim udało się dotrzeć na miejsce protestu przed jego rozpoczęciem. Na dodatek padał dość obfity deszcz, który jednak nie osłabił naszej determinacji.

Z trybuny przemawiali przedstawiciele Związku, Samorządowcy, Rodzice, Absolwenci gimnazjów. Wszyscy jednoznacznie opowiadali się przeciwko rządowym planom wprowadzenia nieprzygotowanej reformy.

Przedstawiciele organizatorów przekazali Prezydentowi Andrzejowi Dudzie petycję, wierząc, że jeśli w Parlamencie nie uda się powstrzymać wprowadzania zmian rujnujących stan polskiej oświaty, to właśnie Prezydent może użyć swoich uprawnień i zawetować niekorzystne projekty ustaw.

Z placu Piłsudskiego przemaszerowaliśmy pod gmach Sejmu, gdzie usypany został kopiec z kredy szkolnej, który symbolizował złamane kariery zawodowe i edukacyjne, a także cofnięcie się polskiej oświaty do czasów przedkomputerowych i przedtelewizyjnych.

Niestety media publiczne  postanowiły to nasze działanie sprowadzić do „rozrzutności”, a nawet do przestępstwa, usiłując wmówić Polakom, że doszło przy tej okazji do profanacji biało-czerwonej flagi. Przykre to, bo w rzeczywistości nikt z manifestujących nie rzucił flagi na kredowy stos. To, co media wzięły za flagę narodową, było w istocie biało-czerwono-bordowym transparentem. Warto także wiedzieć, że stos kredy, był jednym z wyrazów naszej dezaprobaty dla poczynań pani minister.

W przeszłości uczestniczyłem w wielu nauczycielskich marszach i manifestacjach protestacyjnych i taka forma wyrażania niechęci dla pomysłów naszych władz zastosowana była u nas po raz pierwszy. Nie wiem, może to tak jest, że inne grupy zawodowe mają prawo podczas swoich protestów palić opony, używać petard i rac, przewracać kosze na śmieci, rzucać kamieniami itp? Nauczyciele nigdy tego nie robili i pewnie robić nie będą. Może rzeczywiście ten symboliczny stos kredy, a nie rewolucyjne pomysły minister Zalewskiej, doprowadzi do ruiny polską oświatę? Warto na te pytania odpowiedzieć sobie samemu.

Po zakończeniu manifestacji, przemoczeni i zmęczeni, zrezygnowaliśmy z popołudniowego zwiedzania stolicy i udaliśmy się do Ożarowa gdzie nocowaliśmy. Następnego dnia po śniadaniu indywidualnie zwiedzaliśmy Warszawę. Część z nas była w Muzeum Powstania Warszawskiego, część zwiedzała Zamek Królewski i Stare Miasto, inni odwiedzili Muzeum Techniki itp. Po obiedzie ruszyliśmy w drogę powrotną do domu.

Teraz czekamy na efekty naszego protestu, a jeśli będzie potrzeba, to w różnych formach będziemy go kontynuować. Może w końcu, tam – na szczytach władzy państwowej – ktoś zrozumie, że proponowana reforma wyznacza polskiej oświacie zły kierunek.

Sławomir Wieczorek

Prezes Oddziału ZNP

w Wolsztynie

Ważne informacje dla wyjeżdżających na protest do Warszawy

Ważne informacje dla osób wyjeżdżających na manifestację do Warszawy:
- wyjazd z Wolsztyna godz. 05:00 spod wiaduktu w pobliżu stacji kolejowej;
- ok. 12:00 początek manifestacji na Placu Piłsudskiego w Warszawie, następnie przemarsz pod gmach Sejmu;
- zakończenie manifestacji planowane jest na godz. 15:00 - 15:30;
- indywidualne zwiedzanie centrum Warszawy;
- ok. 18.00 zjeżdżamy do miejsca noclegowego w Ożarowie Mazowieckim (przejazd od Pałacu Kultury w Warszawie do hotelu Bida z Nędzą w Ożarowie Mazowieckim zajmuje ok. 25 min), tam obiadokolacja i nocleg;
- ok. 07:00 - 08:00 śniadanie;
- po śniadaniu jedziemy do centrum Warszawy - kontynuacja zwiedzania;
- ok. 15:00 jeszcze raz jedziemy do Ożarowa na obiad;
- po obiedzie ruszamy w drogę do Wolsztyna.
Wszyscy uczestnicy wyjazdu będą ubezpieczeni.
Koszty autokaru, noclegów, wymienionych wyżej posiłków, ubezpieczenia uczestników ponosi Związek Nauczycielstwa Polskiego.

Uczestnicy wyjazdu nie ponoszą odpłatności. Warto jednak pamiętać, że pierwszy posiłek gwarantowany przez organizatorów, czyli ZNP Wolsztyn, to obiadokolacja w Ożarowie wieczorem 19 listopada. Wszelkie koszty związane z biletami wstępu do muzeów itp. oraz wszelkimi innymi indywidualnymi sytuacjami pokrywają uczestnicy. Warto więc wziąć ze sobą trochę gotówki.

W związku z tym, że głównym celem naszego wyjazdu jest uczestnictwo w manifestacji, każdy uczestnik zostanie wyposażony w super gwizdek, którym powinien gwizdać głośno, wyraźnie i jednoznacznie przeciwko reformie minister Zalewskiej. Dobrze byłoby, gdyby choćby część manifestujących wolsztynian posiadała dzwonki lub inne wynalazki, które akustycznie wspomagałyby nasz protest.

Wielka prośba: kto tylko może niech weźmie ze sobą możliwie największą ilość kredy szkolnej - z tej kredy będziemy usypywać kopiec symbolizujący upadek polskiej oświaty.

Ponieważ sytuacja jest dynamiczna i wiele zmian niezależnych od nas może się pojawić w każdej, nawet tzw. "ostatniej" chwili, bardzo proszę o pilne śledzenie informacji podawanych na naszej stronie internetowej oraz za pośrednictwem Facebooka.

Ewentualne informacje telefoniczne  pod nr: 505 288 647 lub 691 451 038

Pozdrawiam

Sławomir Wieczorek

Prezes Oddziału ZNP

w Wolsztynie

Skrócony scenariusz jutrzejszej manifestacji

Manifestacja

Skrócony scenariusz

10.30 – 10.45 Briefing prasowy prezesa ZNP na pl. Piłsudskiego w Warszawie (okolice podestu dla mediów)

PLAC PIŁSUDSKIEGO (duża scena)

Godz. 12.00 Grzegorz GRUCHLIK, wiceprezes ZG ZNP - oficjalnie otwiera manifestację

12.03-12.05 Urszula WOŹNIAK (ZNP),  Marek ĆWIEK (ZNP) – prowadzący witają uczestników           

12.05 – 12.06  Sławomir BRONIARZ, prezes ZNP

12.06 – 12.10  Hymn Polski

12.10 – 12.20  Sławomir BRONIARZ, prezes ZNP

Wyjście delegacji z petycją do Prezydenta RP

12.20 – 13.00  Wystąpienia:

nauczycieli, rodziców samorządowców, ekspertów, przedstawicieli i przedstawicielek koalicji „Nie dla chaosu w szkole” oraz organizacji pozarządowych, a także gości.

13.00   Powrót delegacji. Sławomir BRONIARZ, prezes ZNP informuje o złożeniu petycji

13.15 Wymarsz z placu Piłsudskiego           

13.15 – 14.00  Przemarsz na ul. Wiejską (Sejm RP)

Trasa: Królewska, Krakowskie Przedmieście, Nowy Świat, pl. Trzech Krzyży, Al. Ujazdowskie, Matejki do ul. Wiejskiej    

ULICA WIEJSKA, SEJM (mała scena) Kopiec z kredy

Uczestnicy usypują kopiec z kredy, symbolizujący złamane kariery edukacyjne i zawodowe

14.00 – 15.00  Wystąpienia w trakcie przemarszu (uczestnicy manifestacji nie zatrzymują się przed Sejmem)

PROTESTUJMY, PÓKI CZAS!

Deforma edukacji. Protestujmy, póki czas!

Grozi nam odwrócenie wielkiego sukcesu, jakim było wyrównywanie szans edukacyjnych – pisze Piotr Pacewicz (OKO.press).

Chaos jakiego świat nie widział!

Operację takiej skali (i większego sensu) należałoby najpierw przedyskutować, przekonać do niej nauczycieli, zrobić jakieś pilotaże, a potem przygotowywać latami. Min. Zalewska ma na wszystko kilka miesięcy. Nawet jej miłość do szkoły może nie wystarczyć. Do marca gminy mają przygotować siatkę nowych szkół. Nie ma czasu na dyskusje z rodzicami, którzy dowiedzą się post factum, że ich dziecko ma dojeżdżać do innej szkoły. A takie rzeczy władze powinny negocjować, żeby protestów było mniej. (...)

Dlaczego w sobotę 19 listopada o 12.00 stawię się – z przyczepionym nosem Pinokia – na manifestacji przeciwko reformie edukacji (Warszawa, Pl. Zwycięstwa). Nos Pinokia jest kpiną, bo PiS forsując reformę, lepsze słowo – deformę, posługuje się zestawem kilku fałszerstw, które w kółko powtarza. I nie odpowiada na apele i argumenty. Trzeba to jakoś rozbroić. I protestować póki czas. Jeżeli się zgadzasz, przyjdź w sobotę. I udostępnij ten tekst-apel tak szeroko, jak tylko możesz – pisze Piotr Pacewicz.

Więcej TUTAJ.

źródło: strona ZG ZNP

NIE DLA CHAOSU W SZKOLE! Kreda w kieszeń i na manifestację!

Rodzice będą z nami!

źródło: strona ZG ZNP

Pikieta ZNP przed Sejmem 15 listopada

Pikieta przed Sejmem

Posłowie Prawa i Sprawiedliwości, zwalniamy Was z obowiązku realizacji przedwyborczej obietnicy. Zostawcie te gimnazja! – mówił wczoraj (15.11) prezes ZNP Sławomir Broniarz na pikiecie zorganizowanej przed Sejmem, w której wzięli udział nauczyciele, rodzice i przedstawiciele koalicji Nie dla chaosu w szkole.

źródło:  strona ZG ZNP

Mamy jeszcze kilka wolnych miejsc

Dosłownie w ostatniej chwili okazało się, że mamy jeszcze kilka wolnych miejsc na wyjazd do Warszawy. Cóż sytuacje życiowe czasami wymuszają zmianę planów. Tak więc, jeśli uważasz, że na tej manifestacji nie powinno Ciebie zabraknąć... Prosimy o kontakt do jutra (środa) do 20:00 na adres mailowy:
znpwolsztyn@wp.pl
Więcej informacji dotyczących wyjazdu znajdziesz w poprzednim poście.

Wspólnie możemy zrobić coś, co przejdzie do historii!

Drogie Koleżanki i Koledzy!

Już niedługo będziemy uczestniczyć w wielkiej manifestacji przeciwko reformie oświaty, którą zamierza wprowadzić minister Zalewska. Warto pamiętać, że nasz protest może się okazać historycznym wydarzeniem. Nie możemy liczyć, że komukolwiek uda się przekonać władze do rezygnacji z tych pomysłów, które zamiast poprawiać kondycję polskiej oświaty doprowadzą do gigantycznego chaosu. Jedyną możliwą drogą, jaka może okazać się skuteczna jest wykorzystywanie wszystkich możliwości protestu i nacisku - zgodnego ze statutem naszego Związku i wszelkimi innymi przepisami prawa, nie wykluczając strajku

Planowana na dzień 19 listopada manifestacja, zgodnie z przewidywaniami, zgromadzi od 30 do 50 tysięcy osób, nie tylko nauczycieli. Będą z nami pozostali pracownicy oświaty, rodzice, samorządowcy i wielu innych ludzi, którym dobro polskiej szkoły jest bliskie. 

Pamiętajmy – organizatorem tej manifestacji jest wyłącznie ZWIĄZEK NAUCZYCIELSTWA POLSKIEGO.

 Jeśli nawet okaże się, że będą z nami przedstawiciele innych organizacji, to będą oni tylko wspierać nasze działania. Związek jest gotów do współpracy z każdą organizacją i partią polityczną (nawet z partią rządzącą), jeśli tylko to współdziałanie pomoże w odpędzeniu widma nieprzemyślanej i nieprzygotowanej reformy.

Wspólnie możemy zrobić coś, co przejdzie do historii!

Wolsztyn będzie reprezentowany przez 50 osobową grupę złożoną nie tylko z nauczycieli i nie tylko z członków ZNP. Wierzymy, że te osoby, które nie jadą na protest będą nas wspierać duchowo, a w razie potrzeby działań na naszym terenie - także czynnie.

Niech nikt postronny nie zarzuca nam, że walczymy tylko o swoje dobro, bo to nieprawda!

Stawka jest dużo większa.

Przy okazji gorąco polecam lekturę „Listu otwartego psychologa szkolnego do minister Zalewskiej” (http://znpwolsztyn.blogspot.com/2016/11/list-otwarty-psychologa-szkolnego-do.html), w którym autorka Agnieszka Magacz – Rusinek zwraca uwagę naszej minister na wiele zagrożeń związanych z planowanymi zmianami. Boję się jednak, że list ten zostanie przeczytany przez nas, ale nie przeczyta go adresatka.

Prezes Oddziału ZNP

w Wolsztynie

Sławomir Wieczorek

Konsekwencje reformy edukacji - debata - 09.11.2016

Dzisiaj w siedzibie Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego odbyło się szkolenie prezesów 400 największych oddziałów Związku oraz debata "Konsekwencje reformy edukacji". Wolsztyński Oddział ZNP reprezentował prezes Sławomir Wieczorek.  W debacie wzięli udział: Maciej Jakubowski (Evidence Institute), Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (z Zarządu Krajowego partii Razem, filozofka, pedagożka, badaczka społeczna), Marek Pleśniar (dyrektor biura Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty). 
W części szkoleniowej omawiano głównie rolę naszego Związku w dążeniu do utrzymania silnej pozycji i wysokiego poziomu oświaty w Polsce oraz sprawy techniczne związane z planowaną na 19 listopada manifestacją - o tym napiszemy w następnym wpisie.

Poniżej publikujemy artykuł zaczerpnięty ze strony ZG ZNP. Artykuł ten prezentuje główne myśli zawarte w wystąpieniach uczestników debaty.

Konsekwencje: finansowe, społeczne, społeczno-ekonomiczne i edukacyjne.

Finansowe: szacunkowy koszt wdrożenia reformy po stronie samorządów - miliard zł.

Społeczne: spadek zaufania do nauczycieli, szkół i systemu kształcenia.

Społeczno-ekonomiczne: zwolnienia nauczycieli i pracowników gimnazjów.

Edukacyjne: obniżenie jakości kształcenia, ograniczenie autonomii nauczycieli, utrata dorobku i doświadczenia nauczycieli – specjalistów, pracujących z gimnazjalistami.

Maciej Jakubowski (Evidence Institute): Badania pokazują, że polska szkoła jest międzynarodową gwiazdą. Możecie być z niej dumni: w ostatnich latach uczniowie zrobili ogromny postęp. Niestety, obawiam się, że planowana reforma negatywnie odbije się na jakości kształcenia. Czy ona odpowiada na potrzeby rynku pracy za 20 lat? Czy nad tym zastanawiali się jej autorzy? Obawiam się, że jest wprowadzana tylko ze względów politycznych.

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (z Zarządu Krajowego partii Razem, filozofka, pedagożka, badaczka społeczna): Ocena reformy edukacji jest zła, bo inna być nie może. Reforma ogranicza autonomię nauczycieli, a jej skutki znów odczują kobiety - nauczycielki. Gratuluję Wam, nauczycielom tego, że jesteście teraz z rodzicami, samorządowcami i razem z różnymi środowiskami protestujecie przeciwko reformie. To wasza ogromna siła!

Marek Pleśniar (dyrektor biura Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty): Nie wiem, co będzie. W szkołach panuje wielki niepokój. Obawiam się, że utracimy wyjątkowych specjalistów – nauczycieli gimnazjów, doświadczonych pedagogów, którzy wiedzą jak pracować z nastolatkami. To elita.

List otwarty psychologa szkolnego do minister Zalewskiej

 Szanowna Pani Minister!

Od kilku miesięcy przez kraj przetacza się pomruk niedowierzania, zdumienia i oburzenia przybierający na sile, im bardziej plany reform oświatowych obejmujących likwidację gimnazjów zdają się stawać realnymi. Słyszę w dyskusjach argumenty wskazujące bezsens niszczenia dorobku i innowacji z kilkunastu lat, ryzyko zwolnień i bezrobocia nauczycieli, przepełnienie szkół podstawowych, nieprzygotowane podstawy programowe i podręczniki, konieczność zwrotów środków unijnych na nowo wybudowane, wyremontowane i wyposażone gimnazja, brak zaplecza technicznego szkół podstawowych, koszty samorządowe.

Jednak jako psycholog od 20 lat związana z oświatą zadaję sobie i Pani Minister

pytania o motywy tej zmiany i przyświecające jej cele? Czy na pewno dobro dzieci jest

priorytetem i czy zostało w niej ono uczciwie i rzetelnie przemyślane?

Pierwsze z moich pytań dotyczy tego, jakie jest uzasadnienie dla kumulowania dzieci i

młodzieży w absolutnie odmiennych okresach rozwojowych w jednej placówce edukacyjno-

wychowawczej? Czy tylko ja dostrzegam jak bardzo zmieniły się dzieci, rodzice i ich

problemy? Obserwuję każdego roku maluchy kilkuletnie – płaczące w szkole z powodu

burzy, siusiające po nogach, bo nie zdążyły do toalety. Siusiające też ze złości czy chwilowej

frustracji. Widzę dzieci z przedłużającymi się problemami separacyjnymi – krzyczące,

kopiące i gryzące swoich szkolnych opiekunów. Co roku obserwuję rozpiętość na starcie

potencjału maluchów – pierwszoklasistów płynnie czytających i takich, którzy nie

przegłoskują własnego imienia. Obejmujemy opieką dzieci z głębokimi zaburzeniami

komunikacji. Otaczamy wsparciem rodziców w silnym lęku o bezpieczeństwo swoich

pociech, odprowadzających i odnoszących tornistry pod drzwi klasy, zrozpaczonych przy

każdej niedogodności społecznej na którą 6- czy 7-letnie maleństwo jest narażone. Bo

rówieśnicy biegają, popychają, szturchają, krzyczą czy brzydko do siebie mówią.

Psycholog, zanim podejmie interwencję czy otoczy opieką, musi ocenić – czyj lęk jest

większy – dziecka czy rodzica? Kto z nich w sytuacji szkolnej potrzebuje wsparcia, rozmowy,

kontaktu i oswojenia z rzeczywistością?

Teraz planuje się połączyć 5-,6-,7-latki z 13-,14-,15- latkami w jednym środowisku

szkolnym. Ale ci najstarsi to już nie są takie większe dzieci jak pamiętamy te sprzed 17 lat. Z

dyskretną kredką pod okiem, czasem ekstrawaganckim kolczykiem czy pierwszym

papierosem wypalonym za boiskiem szkolnym. To już zupełnie nowa grupa młodych ludzi.

Teraz to dojrzewające kobiety, młodzi mężczyźni po mutacji, z pierwszym zarostem.

I problemy zupełnie nowe. To już inne wyzwania niż maluchy z problemami z pisaniem i

czytaniem, koncentracją czy nadpobudliwością. Praca z nastolatkami to nie tulenie w czasie

burzy. To coś innego niż bieganie po korytarzach gdy wzburzony malec ucieka, bo w swojej

złości rzucił ławką czym przestraszył nauczyciela, kolegów a przede wszystkim – siebie. Ci

gimnazjalni koledzy z wyższego piętra wnoszą inne wyzwania.

I ja jako psycholog będę musiała rozstrzygnąć, czy w pierwszej kolejności zaopiekować się

maluchem i jego przejętą mamą, czy może 14-latką która słabnie w oczach i kwalifikuje się

na gastroenterologię z powodu wycieńczenia, bo przez urojoną nadwagę wtłoczyła się w

spiralę zaburzeń odżywiania.

Ten sam psycholog będzie oceniał, czy nastolatka szantażuje dorosłych w swej niedojrzałej,

rozpaczliwej próbie kontrolowania otoczenia groźbą samobójstwa, czy może to faktyczny

przejaw depresji, desperackie wołanie o pomoc albo skrajna reakcja na rozgrywający się

dramat rówieśniczy czy rodzinny.

Będziemy już w szkole podstawowej przyglądać się, czy to, co młodzi umieszczają na forach

społecznościowych, to pierwsze nieodpowiedzialne próby demonstrowania kształtującej się

tożsamości, czy może wymagający pomocy alarm, że w obszarach budzącej się seksualności

rozwojowej wkroczyli na ryzykowną orbitę. Bo może należy już alarmować rodziców, sąd

rodzinny czy prokuraturę – bo ujawnione w sieci zdjęcia i fakty świadczą o tym, że ze starszą

koleżanką ze szkoły ktoś podejmuje kontakty seksualne, co dla młodej psychiki nie tylko jest

ryzykowne ale i w świetle prawa karalne. A wiek inicjacji seksualnej przez siedemnaście lat

znacząco się obniżył. Przed laty siedmio- i ósmoklasistki nie były poprzez Internet tak

narażone na wykorzystanie, nękanie i szantaż często z seksualnym tłem.

Taka wydłużona szkoła podstawowa postawi pedagogów przed dylematem – co powinno być

priorytetem w działaniach: czy skupić się na profilaktyce niepowodzeń szkolnych mogących

prowadzić do zaburzeń zachowania i emocji, czy może gasić pożary w obliczu ryzyka utraty

zdrowia i życia. Ten pierwszy młodzieńczy papieros czy pierwszy kieliszek może być drogą

do łamania kolejnych tabu społecznych, którymi są poważne używki i narkotyki.

Podstawówka w sferze profilaktyki to był czas budowania posagu dla dzieci, z którego mieli

korzystać przez kolejne lata, zasobów, wspierania rozwoju społecznego i emocjonalnego.

Gimnazjum to czas nauki właściwych wyborów i umiejętności oceny ryzyka, wsparcia w

poszukiwaniu celów w życiu i kompetencji osobistych, które uchronią przed pokusą i

zagrożeniem, które jest dużo bardziej złożone i przystępne niż przed kilkunastoma laty.

Czy rodzice ufają, że jedna ministerialna decyzja wyposaży szkoły w kompetencje i programy

wspierające rozwój dzieci na tak różnych etapach rozwojowych? Media narobiły wiele

szkody, kreując gimnazja na siedliska zepsucia i agresji. Jednak rzetelne badania oświatowe

dawno obaliły te mity. Agresji fizycznej i słownej najwięcej jest w szkołach podstawowych.

Tam właśnie dorośli nieustannie wyciszają konflikty i agresję wśród rówieśników i mozolne

wdrażają dzieci do kontroli własnej impulsywności, przewidywania skutków działań, radzenia

sobie z konfliktami i frustracjami. Czy rodzice ufają, że w takim kotle emocji i działań

wszystkie dzieci dostaną wystarczająco dużo wnikliwej uwagi na miarę swoich potrzeb?

W praktyce szkolnej pracuję też z dziećmi trudno adoptującymi się w środowisku

szkolnym, które z powodu nieprzystosowania zyskują przykrą łatkę i pozycję, z którą

chciałyby się rozwojowo pożegnać. Czas przejścia do gimnazjum stwarzał ku temu szansę.

Czysta karta, nowa rola, nowe wejście w grupę. Często z powodzeniem. Co mam powiedzieć

tym podopiecznym? Jakie światełko w tunelu szkolnej codzienności pokazać, skoro nie ma

nadziei na zmianę środowiska i rozpoczęcie edukacyjnej historii na nowo? W dużym mieście

zawsze uczeń może zmienić szkolę. Ale co ma zrobić uczeń ze wsi czy małego miasteczka?

A co powinnam powiedzieć tym zdolnym dzieciakom, które ostatnie lata dyscyplinują

się, by osiągnąć wyniki otwierające drogę do wymarzonego gimnazjum sportowego,

plastycznego, językowego? Jak wytłumaczyć, dlaczego teraz dorośli z nich tak zakpili? I

zaprzeczyli ich dorosłości, pozostawiając w szkole podstawowej? A jak się ta zmiana ma do

ministerialnego wymogu indywidualizowania podejścia do możliwości psychofizycznych

ucznia? Ten 12. i 13. rok życia był szansą, by w profilowanych klasach gimnazjalnych

uwzględnić pasje ale też predyspozycje i możliwości młodych ludzi. Aby humaniści mogli

podążać ze swoimi talentami językowymi, literackimi, artyści spełniać się przez sztukę, inni

realizować się w klasach matematycznych, informatycznych, a jeszcze inni – w sportowych. I

to działało. Wiem o tym od naszych absolwentów, obserwowałam to także na przykładzie

swoich własnych dzieci. Czy teraz skończy się edukacja językowa? Reforma zamyka okres

pozwalający na przygodę z 8 godzinami języka obcego, native speakerami, wymianami

międzynarodowymi?

Praktyka psychologa szkolnego wykracza daleko poza pracę z uczniem. Codzienność

zmusza do wsparcia i współpracy z rodzicami oraz z nauczycielami. Już teraz intensywnie

myślę o tym, jak inaczej będzie wyglądała rola nauczyciela młodszych i starszych uczniów. I

jak ciężko może być wypracować optymalny model postępowania wychowawczego. W jakim

duchu wychowawczym powinnam edukować nauczycieli? Gdzie znaleźć z nimi granicę

między tym, czego potrzebują maluchy, a – czego uczniowie najstarsi?

Dla dzieci trudno wypracować jednoznaczny algorytm postępowania. Ci najmłodsi

potrzebują przede wszystkim bezpieczeństwa. Nauczycielka (zazwyczaj) zastępuje mamę.

Troszczy się, uczy, prowadzi niejako za rękę. I tak jak mama, wie kiedy tej ręki nie puścić.

Czasem w prowadzeniu grupy warto zadziałać dyrektywnie. Czasem pokazać, że jest się tym

większym, silniejszym. I mądrym – tak jak mama. Tylko przy dużym i mądrym dorosłym taki

maluch czuje się bezpiecznie.

Nastolatek już chce być daleko od mamy. Nastolatek bardziej niż bezpieczeństwa

potrzebuje… szacunku. I uwagi. I wolności. W tym także – tej trudnej wolności do błędu, do

pomyłki. Dlatego domaga się dialogu. Chce w szkole demokracji. Negocjacji. Nie przyjmuje

bezkrytycznie poleceń, zaleceń i wymagań. Ale przy swojej niedojrzałości potrzebuje też

chroniących go granic i norm. Wdrażanych bardzo dyskretnie, najlepiej tak, by pozostawić w

poczuciu, że sam je współtworzył. Na przymus nasz nastolatek będzie reagował oporem.

Trzeba dużego doświadczenia, by wiedzieć jak przeprowadzić młodzież przez ten wrażliwy

okres. I taka granica między dzieckiem a nastolatkiem jest bardzo płynna, tak jak elastyczna

musi być forma komunikacji i relacja między nauczycielem a dzieckiem w różnej fazie

rozwojowej. Myślę, że trafnie odczytywali te niuanse nauczyciele szkoły podstawowej i

gimnazjum. Teraz natomiast wiele roczników stanie się naturalnym poligonem do nauki

bezkonfliktowej i budującej pozytywną relację komunikacji między nauczycielami i

uczniami. Czy taki cel chciała osiągnąć Pani Minister?

Jestem psychologiem w szkole, ale jestem też matką trojki dzieci. Obecnie 21-,17- i

11-letnich. Starsze przeszły przez gimnazjum, otarły się o sytuacje i doświadczenia inne niż

oferowała szkoła podstawowa. I nie żałują etapów w swojej edukacji.

Ale teraz pytam Panią Minister o warunki kształcenia najmłodszej córki. Tej, która

rozpoczęła naukę w klasie pierwszej jako 6-latka. Czy jeśli w swojej matczynej trosce chcę

dla niej dalszej edukacji zgodnie z predyspozycjami – czy będę mogła jej to zaoferować? Jak

wytłumaczyć córce, że nie spełnią się jej marzenia o dwujęzycznym hiszpańskim gimnazjum,

wymianach zagranicznych i lekcjach z Hiszpanami? Jakie znaleźć argumenty, by nie

podcinać już teraz dziecku skrzydeł? A jakie Pani Minister ma propozycje dla mnie jako

matki, gdy chcę ochronić swoje dziecko przed zatłoczoną, wielozmianową edukacją w

liceum? Córka jako 14-latka trafi do klasy, w której spotkają się 3 roczniki. 14- i 15-latki po 8

klasie podstawówki (gdyż równolegle 6- i 7-latki rozpoczynały klasę pierwszą) oraz 15- i 16-

latki po 3 gimnazjum. Będą się uczyć według tego samego programu? Czy różnych? Zarówno

rodzice jak i nauczyciele powinni już a tym etapie znać odpowiedź na to pytanie.

Z obliczeń wynika, że spotkają się dzieci w klasie pierwszej liceum i będą się uczyć 4

lata w podwójnie licznym roczniku, w kilkuzmianowej szkole. A może Pani Minister widzi

jakąś alternatywę i zechce coś podpowiedzieć rodzicom?

Mnie jako rodzica ma prawo interesować, jakie będą kryteria przyjęć do liceum i do

poszczególnych klas. Rejonizacja? Egzaminy do liceum? Takie same dla absolwentów

gimnazjum, jak i dla młodszych absolwentów podstawówki? Czy może testy gimnazjalne

wraz z testami po klasie ósmej (wszak ministerstwo dopiero co chlubiło się likwidacją

sprawdzianu po 6 klasie).

Każda matka chce stworzyć warunki, by dzieci realizowały swoje marzenia. Ale może

dla dzieci bezpieczniej nie mieć marzeń o ciekawych studiach, atrakcyjnym zawodzie, gdy do

konkursu o każde miejsce na uczelnię stanie 2 razy więcej kandydatów. Każdy o różnym

stopniu dojrzałości. Bowiem będą to młodzi 18-, 19- i 20-latkowie. Dlaczego? Ponieważ od

kilku lat na każdym poziomie edukacyjnym równolegle rozpoczynały kształcenie 6- i 7-latki.

Naukę w klasie 6 kończyły zatem 12- i 13-latki. Gimnazjum kończyły 15- i 16-latki. Więc

spotkający się absolwenci klas 8. i 3. gimnazjum stworzą grupę 14-, 15- i 16-latków. Co po 4

latach licealnej nauki pozwoli przystąpić do matury równocześnie 18-, 19- i 20-latkom.

Każdy, kto uczył lub wychowywał młodego człowieka wie, że dojrzałość 18- i 20-

latka jest zupełnie inna. Inna zdolność do przewidywania i planowania przyszłości, stawiania

i formułowania celów. Różna refleksja o własnych predyspozycjach i zamiarach życiowych.

A to warunkuje zdolność do pracy, wytrwałości, koncentracji na zadaniach. Czy równoczesna

matura 18-, 19-, 20-latkow to świadomy i celowy zabieg Pani Minister? Czy może

przeoczony niuans w tak zaprojektowanej reformie? Pewnych niuansów doradcy ministerialni

również nie przewidzieli. Przygotowując dobrą zmianę w oświacie Pani Minister nie

przewidziała, co zrobić z uczniami klas I gimnazjum z roku 2016/2017, którzy nie uzyskają

na rok 2017/2018 promocji do klasy II. Jak mają powtórzyć i utrwalić materiał klasy I jeżeli

w kolejnym roku nie będzie już takiej klasy? Ktoś ich przekieruje do klasy VII szkoły

podstawowej? Wielu rodziców i absolwentów o to pyta – my jednak nie znamy odpowiedzi.

Przykro mi, że na takich ministerialnych przeoczeniach może zrodzić się porażka

niejednego, wrażliwego 18-latka, z którą będzie on sam szedł przez życie. Pani Minister

raczej nie zapowiada działań wspierających dla młodych absolwentów liceum, zagubionych

w rzeczywistości trzyrocznikowej, improwizowanej w programach nauczania, przepełnionej

demograficznie edukacji. Wygaszanie gimnazjów i wydłużanie podstawówek w każdym

kolejnym roku będzie prowadziło do tego samego chaosu demograficznego i rozwojowego.

Może programy nauczania dla rożnych absolwentów będą bardziej przemyślane, ale pozostałe

problemy mogą na stałe zdeterminować losy tych pechowych 3 roczników, którym w

pierwszym roku przypadnie rola testowania dobrej zmiany edukacyjnej.

Proszę o rozwagę, aby cele polityczne i ambicjonalne nie zdominowały kobiecej i

nauczycielskiej troski o dobro dzieci.

Drodzy Rodzice, bądźcie uważni zanim poprzecie nową reformę. Tamte 8-klasowe

szkoły to już miniony świat. Świat się zmienił i dzieci się zmieniły. Dojrzały i usamodzielniły

się w porównaniu do minionych absolwentów 8 klas. Nowy świat niesie nowe wymagania,

nowe szanse, ale też – nowe ryzyko dla naszych dzieci, zwłaszcza gdy o ich losie zadecydują

dorośli bez należytej rozwagi, wyobraźni i… doświadczenia.

Agnieszka Magacz-Rusinek, psycholog w szkole podstawowej, Poznań

STOP reformie edukacji

Podwyżki dla pracowników obsługi i administracji na 2017 r.

Wczoraj w Urzędzie Miejskim w Wolsztynie odbyły się ostatnie rozmowy związane z planowanymi na rok 2017 podwyżkami dla pracowników obsługi i administracji zatrudnionych w placówkach oświatowych, dla których organem prowadzącym jest Gmina Wolsztyn. W rozmowach uczestniczyli: reprezentujący organ prowadzący Pan Wojciech Lis - Burmistrz Miasta oraz Pani Monika Bober - Dyrektor Gminnego Zespołu Obsługi Administracyjnej i Ekonomicznej Oświaty oraz reprezentujący Zarząd Oddziału ZNP w Wolsztynie: Sławomir Wieczorek - prezes oddziału, Konrad Duszyński - przewodniczący Sekcji Pracowników Administracji i Obsługi ZNP, a także członkinie Zarządu SPAiO: Katarzyna Olszewska, Ewa Milczyńska i Maria Licha.
Ustalono, że pracownicy administracji i obsługi mogą w przyszłym roku liczyć na 5% wzrost wynagrodzeń. Warto przypomnieć, że od momentu kiedy powstała nasza oddziałowa Sekcja Pracowników Administracji i Obsługi wynagrodzenia tej grupy pracowników wzrosły (łącznie z planowanym wzrostem na rok 2017) o ok. 27 %.

Cały czas nie jest to wzrost satysfakcjonujący i wielu najniżej zarabiających pracowników i tak otrzymuje wynagrodzenie minimalne. Dlatego właśnie, przy okazji tego spotkania, przekazaliśmy Panu Burmistrzowi nasz projekt regulaminu wynagradzania, w którym proponujemy zapisy stabilizujące pensje zasadnicze najniżej zarabiających na poziomie wynagrodzenia minimalnego. Projekt regulaminu będzie w przyszłym roku głównym przedmiotem rozmów między naszym Oddziałem ZNP, a przedstawicielami organu prowadzącego.